Kobiety, które trafiają do Domu Samotnej Matki, najczęściej właśnie przeżywają życiowy kryzys. Spodziewając się dziecka, czasem już z pierwszym lub kolejnym u boku, są zmuszone wyrwać się opresyjnego środowiska. By ratować życie! O swojej pracy z nimi opowiada s. Magdalena Krawczyk, dyrektor największej tego typu placówki w Polsce, mieszczącej się w Łodzi.
Kluczowym pojęciem użytym w tytule niniejszego podrozdziału jest słowo charyzmat. Jest to „dar darmowy”, jak powiedział św. Jan Chryzostom, czyli dar niezasłużony. Jednocześnie jest on darem zadanym, a nie tylko danym. Charyzmat ma służyć wszystkim ludziom, a nie tylko osobie, w której posiadaniu się znajduje. Charyzmat to dar łaski, talent, powołanie.
Z inicjatywy Pani Małgorzaty Kotwicy została wydana książka - zbiór historii kobiet, którym nasze siostry posługujące w Domu Samotnej Matki miały zaszczyt towarzyszyć na pewnym etapie ich życia. Są to często kobiety doświadczone przez okrutne sytuacje życiowe ... przemoc, odrzucenie, samotność...
Czytając możemy zbliżyć się do nich, nieco poznać i zachwycić się wielkimi dziełami Boga, których nie zobaczymy patrząc na to co zewnętrze.
Możemy poruszyć nasze serca by walczyć z fałszywą oceną, czy napiętnowaniem. Zwyczajnie możemy skruszyć nieco mury naszego serca by spojrzeć na drugą osobę z perspektywy Boga Miłości i Miłosierdzia.
Największe marzenia? Żeby dzieci wyrosły na mądrych ludzi. I własny kąt bez grzyba. Dwadzieścia pięć lat temu powstał w Łodzi Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej.To największa taka placówka w Polsce. I murowane świadectwo pomocy kobietom maltretowanym i zagubionym oraz dzieciom, których świat nie potrzebował, a siostry antonianki, czyli Zgromadzenie Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla, przyjęły z radością.
Każdy z nas potrzebuje domu. 33 lata temu pierwsza samotna matka ze swoim nowo narodzonym dzieckiem taką bezpieczną przystań znalazła w domu sióstr antonianek przy ul. Janosika 141. Teraz siostry zdecydowały się przyjąć pod swój dach - do mieszkań chronionych kilka potrzebujących kobiet.
Co myślimy widząc samotną matkę z kilkorgiem dzieci czekającą na paczkę żywnościową w okolicznym caritas, lub odbierającą zasiłek z MOPS-u? Zastanawiamy się? Może głośno wyrażamy swoją dezaprobatę słowami w stylu; „trzeba było nie pchać się do łóżka z kim popadnie,” ? A może po prostu omijamy kiwając znacząco głowami w kierunku niesfornej gromadki pociech. Oceniamy: Alkoholiczka? Narkomanka? Prostytutka? My porządni ludzie XXI w. całe życie ciężko pracujemy na kawałek chleba i ciepłego kąta, a ta kobieta za darmo żyje z naszych podatków i pracą się nie pohańbiła.
